سوخت از داغِ تو و غرق حرارت شده بود            پیشِ مادر به گلویِ تو جسارت شده بود

آسمان تیره شد و سخت زمین لرزه گرفت            شمر آن ثانیه که دست به کارَت شده بود

عرشِ حق را چه به هم ریخت «بُنیّ قَتلوک«            چونکه مکشوف‌ترین متن و عبارت شده بود

غرقِ خون! در دل گودال! غریب و تنها            خاکِ صحرا نگرانِ تو و یارت شده بود

سر و انگشتر و پیراهن و دستار و کفن            دست و پا می‌زدی و لحظۀ غارت شده بود

حرمله در پیِ گهـواره لـبِ خـیمه رسید            خیمه‌ها سوخت و هنگام شرارت شده بود

خیره شد سمتِ سرت زینبِ مضطر! ای وای            صحبت از بستنِ دستان و اسارت شده بود